Profesor Michał Patkaniowski (1907-1972)
Ukończył III Gimnazjum w Krakowie. Po uzyskaniu matury w 1926 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa UJ. W 1930 roku został magistrem praw. W rok później uzyskał stopień doktora praw na podstawie pracy pt. „Rada miejska Krakowa w wiekach średnich". Był uczniem S. Estreichera. W latach 1936-1937 odbył uzupełniające studia specjalistyczne we Włoszech. W 1939 roku na podstawie rozprawy pt. „Wina i kara. Elementy rzymskie i germańskie w prawie karnym statutów miast włoskich" uzyskał stanowisko docenta historii prawa na Zachodzie Europy.
Po wojnie objął stanowisko profesora nadzwyczajnego historii sądowego prawa polskiego i innych krajów europejskich. Od 1950 roku pełnił funkcję kierownika Katedry Powszechnej Historii Państwa i Prawa. W latach 1951/52 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Prawa, a w latach 1970-72 dyrektora Instytutu Historyczno-Prawnego. Był znawcą historii prawa karnego i wpłynął na rozwój badań w tej dziedzinie przez swoich kontynuatorów (prof. L. Pauli, prof. Irena Malinowska-Kwiatkowska, prof. K. Baran). Napisał z okazji Jubileuszu Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1964 roku obszerną monografię: „ Dzieje Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego od reformy kołłątajowskiej do końca XIX wieku", która stanowi do dnia dzisiejszego opracowanie naukowe o fundamentalnym znaczeniu dla dziejów nauki prawa na UJ.
Prof. M. Patkaniowski był postacią niezwykle barwną w historii Wydziału Prawa i Administracji UJ. Jak wspomina prof. S. Salmonowicz: „cenił życie, dobre wina, przyjaciół i otwartość w gronie bliskich, wolną od jakiejkolwiek hipokryzji. Powtarzał wielokrotnie, że kulisy trzech rzeczy są wyjątkowo paskudne: baletu, kapituły biskupiej i… uniwersytetu […] wykładowcą był trudnym, nieszablonowym, niedocenionym. Nie bardzo przejmował się programem. Były to raczej pogawędki pełne erudycji, stanowiące pasmo dygresji dalekie od tematu głównego".